Zorg(en)
- Elise Smits
- 11 jun
- 1 minuten om te lezen
"
Langzaam.
Voorzichtig.
Het shirt waarin je sliep,
wordt doortastend omhoog geschoven.
Het is uit.
Je bh gaat af.
Je toont je borsten.
Bloot. Vol.
Nu volgt je slip.
Je zit naakt voor haar
in al je kwetsbaarheid.
Het water in de douche loopt.
Het is vaak net te koud. Of net te warm.
En soms -precies goed.
Je zegt weinig.
Zij is aardig.
Maar wie is zij ook weer.
Je voelt een hand over je rug gaan.
De washand voelt ruw.
De zeep ruikt lekker.
Afdrogen.
Een hand onder je borst.
Een hand tussen je benen.
Je geeft je over.
Iedere dag weer.
En vraagt je af; wie komt er morgen?
"
===
Stel je voor. Je bent voor je persoonlijke verzorging afhankelijk van een ander. Een vreemde. En vrijwel iedere dag een andere vreemde. Om je te douchen. Om je uit of aan te kleden. Om je tanden te poetsen. Je gezicht te verzorgen.
Kleine dagelijkse handelingen die een grote lading krijgen wanneer dit zelf niet meer lukt. En een extra lading omdat 'beleid' belangrijker lijkt dan menselijkheid. Ja, er is krapte. Er moet gepland worden. We moeten het doen met de mensen die er zijn.
Maar stel je eens voor. Iedere dag iemand anders aan je lijf. Een vreemde.
Mag ik je uitnodigen om wel te blijven kijken. De ander te blijven zien. Zorgvuldig te blijven in de omgang met elkaar. En te blijven onderzoeken en ontdekken "Wat kan wel?"
Opmerkingen